Rodzeństwo. Starszy brat, młodsza siostra.
On starszy, a co za tym idzie bardziej rozważny, umiejący przetłumaczyć, spokojniejszy
Ona młodsza, cały dzień biegająca, mówiąca, wulkan energii, ale też energia ją czasami rozpiera i trudniej pewne rzeczy przetłumaczyć, bo upór większy. I to nie tylko kwestia wieku, po prostu charakteru.
Dziewczynka częściej go przytula, ale też kuksańca potrafi dać bo coś nie po jej myśli i trudno jej zapanować nad złością.
Czasami potrafią w zgodzie się bawić i dzieci nie ma
Czasami krzyki, kłótnie i każde chce na swoim postawić, drugie nie ustępuję i wtedy każde woli samo się bawić, lub trudne rozmowy trzeba prowadzić ” Co się stało?” „Kto co komu zrobił” „A dlaczego?” „A ustąpcie proszę, nie denerwujcie się, nie kłóćcie itp itd…”
Ale tak naprawdę jedno już sobie bez drugiego nie wyobraża życia.
Przynajmniej mam taką nadzieję i gdzieś tam w głębi serca widzę, czuję..
Gdy z jednym jestem w sklepie i kupujemy jogurt, soczek, zwłaszcza dziewczynka zawsze pamięta o bracie. I przypomina: A dla Kubusia? też musimy kupić. I potem cała dumna do domu przynosi i bratu wręcza.
Jest pomoc wzajemna, w sprzątaniu, w poszukiwaniach ulubionej zabawki, drobne gesty, czyny, świadczące o tym, że jedno o drugim myśli, pamięta.
Czasami zastanawiam się co zrobić żeby pomimo pewnych różnic zdań, upływu lat, nie utracili dobrego kontaktu, czuli potrzebę rozmów, bliskości, byli przyjaciółmi.
Żeby złość nad którą teraz czasami trudno im zapanować, co jednak jest normalne w tym wieku, nie została z nimi w późniejszym wieku.
Bo przecież nie zawsze się dobrze układa, czasami brat i siostra, a nie czują potrzeby rozmów, nie pamiętają o sobie, nie chcą kontaktować się.
Nie ma czułości, nie ma ma telefonu na urodziny, prezentu na święta, nie ma wsparcia wtedy gdy coś się złego dzieje, nie ma ich przy sobie w momentach ważnych, w chwilach które tak naprawdę zostają w pamięci na wiele lat, w chwilach gdy potrzebujemy bliskich osób koło siebie.
Z drugiej strony też rodzeństwa bardzo bliskie sobie, przyjaciele, na dobre i na złe.
zdjęcie : Mimi photography
W gazecie „Gaga” artykuł – Siostry i bracia–
” Ja nie chcę brata. Ja chcę konia” – krzyczał mały Jaś gdy dowiedział się że będzie miał rodzeństwo (…) 8-letnia Basia na widok nowonarodzonej siostrzyczki zapytała: Kiedy możemy ją oddać?”
” Niewielka różnica wieku, wspólnota doświadczeń i dużo czasu spędzonego razem to może być sposób na budowanie bliskości. Nie zawsze jednak sie sprawdza. (…)
Relacje między ludźmi są żywe i emocjonalne, kiedy są „o czymś”. To, co angażuje, to wspólne doświadczenia, projekty, zabawy, tematy. Fundamentu emocjonalnej bliskości między rodzeństwem trzeba szukać głębiej.
Dla dzieci najważniejszym wzorcem jest relacja między rodzicami.
Drugim filarem dobrych relacji między rodzeństwem jest porządek w rodzinie. Każdy ma w niej unikatowe, właściwe dla siebie miejsce.
Dbając o dobry układ między naszymi dziećmi, dbamy o ich przyszłe związki z ludźmi. A chyba każdy rodzic marzy, by w przyszłości jego dzieci znalazły szczęście i spełnienie wśród bliskich. Im więcej mamy dla siebie akceptacji, rozumienia własnych potrzeb i granic, im bardziej jesteśmy w zgodzie z samym sobą, tym więcej tego mamy dla partnera, tym bliżej jesteśmy innych ludzi. „
Mam nadzieję, że za parę, parenaście lat będę mogła obserwować życie moich dzieci w zgodzie, będą mieć wspaniałych przyjaciół, będą spotykać osoby z otwartym sercem… I zawsze będą mogli liczyć na siebie.
Ja mam siostrę bliźniaczkę. I wiem że zawsze jej pomogę gdy będzie mnie potrzebowała. I tak samo wiem że na nią mogę liczyć. Właśnie czekamy aż się znów zobaczymy.
A u Was jak relacje z rodzeństwem?
Może macie jakieś złote rady na konflikty między rodzeństwem, dziećmi. Z wielką chęcią poczytam, czegoś się nauczę.
Wspaniałego tygodnia Wam życzymy. U nas ferie
Dzieci wyzdrowiały, teraz tata się rozchorował i na L4 jest w domu. Póki co wszyscy z sobą jeszcze wytrzymujemy 😉
Ściskamy Was, zdrowia życzymy i oczywiście za każdy komentarz , odwiedziny dziękuję bo sprawiają mi one wiele radości .
myhomeandheart 