Spotkania…

Jakiś czas temu na siebie trafiłyśmy

Czasami na fb rozmawiałyśmy, pisałyśmy..

Wiele spraw nas łączyło, ona ma swojego P i ja też i obie czasami ich w kosmos wysłać chciałyśmy

Czasami do późnej nocy pisałyśmy

Pomimo, że nigdy się nie widziałyśmy i praktycznie nie znałyśmy się czułam, że to moja bratnia dusza, osoba, która w wielu sprawach podobnie myśli, rozumie, czuje..

Więc jak tylko nadarzyła się okazja spotkać się na żywo, usiąść kawkę wypić, pośmiać się razem, pospacerować, pomimo że następnego dnia wyjeżdżałam do Norwegii, a dwa dni wcześniej w Warszawie z dziećmi byłam, zapakowałam się do samochodu z dziećmi i do Kalisza autostradą pojechaliśmy. 1,5 h w jedną stronę więc nie było źle.

żar lał się z nieba, na szczęście klimatyzacja w mojej cytrynce nas uratowała

Nawigacja w iphonie nam pomogła, na miejsce dojechaliśmy, przed blokiem czekała na nas, z małą Marcysią, jeszcze szczuplejsza niż na zdjęciach, chudzinka drobna, oczy roześmiane. Od razu dobrze nam się rozmawiało, w Kaliszu pospacerowałyśmy, na kawce byłyśmy, w cudownym miejscu dla dzieci posiedziałyśmy.

Dzieci nie marudziły, grzecznie chodziły, książeczki w prezencie w małej księgarni dostały, lody zjadły, soczek wypiły i w drodze powrotnej cały czas spały.

Paulinka przywiozła kotka pięknego, z którym Tosia teraz śpi (dołączył do słonika i podusi).

Rozmowy rozmowami, pisanie pisaniem, ale czasami naprawdę fajnie spotkać się. Co prawda niektórzy uważają, że to szalone, że przed wyjazdem zamiast pakować się , szykować na wyjazd gdzieś jeszcze z dziećmi do Kalisza gnałam. Ale czy to ważne co mówią, ważne że zrobiłam to co czułam,  że chcę zrobić, spakować się zdążyłam

Teraz z dziećmi w Norwegii u siostry mojej odpoczywamy, nad jezioro chodzimy, okolice zwiedzamy..Półmetek minął , za tydzień wracamy do domu.

Poniżej zdjęcia z wyprawy do Kalisza…Bardzo się cieszę Paulinka, że mogłyśmy się spotkać i że jesteś dokładnie taka jak myślałam;-) Buziaki!!

Wszystkim wpadającym, odwiedzającym, komentującym. dziękuję!!!