Mówią że szalona..

Może i jestem czasami szalona..

Ale jak się okazało, że spotkanie będzie

Że osoby, które znam z blogów, postów, fb będę mogła spotkać, zobaczyć face to face…

To po prostu musiałam tam być

Nieważne, że w sumie 6 h w pociągu w ciągu całego dnia

Spakowałam się i pojechałam

Torba, a w niej książeczki, kolorowanki, kanapki, ciasteczka, woda, 2 komplety rzeczy na przebranie, antyperspirant, puder, bilety na pociąg itp…no i dwójka moich dzieci, wsiedliśmy do pociągu, pojechaliśmy.

Droga do Warszawy upłynęła szybko bo Maja i jej Fasinka nam towarzyszyły:-) dzięki kochana, gdyby nie ty pewnie w ogóle bym się nie zdecydowała na tą podróż.

Dzień męczący, bo żar się lał z nieba, trochę pospacerowaliśmy, w Zara home maskotki kupione, w pewnym magicznym kolorowym miejscu zrobiliśmy bransoletkę dla Tosi, a mama sobie kupiła cudowne papilotki na mufinki i filc różnokolorowy.

Potem trafiliśmy do Żurawiny, gdzie spotkała się grupa kobiet piszących blogi lub je czytających, zaglądających…

Część z nich dobrze mi znana ale tylko z blogowego świata jak Julka, Iwona, Gosia, Olga, Marta, Karolina…Jak fajnie było Was zobaczyć przy jednym stole, w jednym miejscu!!!

Co prawda myślałam, że dzieci będzie więcej…Ja swoje wzięłam bo inaczej bym nie mogła tam być, a bardzo chciałam.

Na szczęście dwie chuśtawki były i one mnie uratowały oraz Marta z Pędzę Lecę i jej bajki w iphonie (dziękuję kochana:-)

Więc 2 godzinki posiedziałam w Żurawinie, posłuchałam, pośmiałam się, wiosenny mus z białej czekolady z truskawkową galaretką i kwiatami zjadłam..

Przez te kilka chwil znalazłam się w otoczeniu osób z pasją, z marzeniami, które spełniają, planami, które realizują, niektóre bardziej szalone, inne planujące i konsekwentnie realizujące swoje plany, pomimo tego że tak naprawdę się nie znałyśmy, było ciepło, przyjacielsko, wzajemne spojrzenia, uśmiechy, nie chciało mi się wychodzić.., no ale pociąg czekał i obiecany plac zabaw dla dzieci.

Każda z nas inna, a jednak podobna, jedna brunetka, inna blondynka, inna ruda kręcona, młodsze, starsze…i wszystkie zjechały się w jedno miejsce- pociągiem, samochodem, z bliska, z daleka…Po to żeby posiedzieć, porozmawiać, pobyć RAZEM.

Pozostał niedosyt trochę, że więcej jeszcze bym chciała powiedzieć, usłyszeć, wyściskać każdą z Was..

I pomimo, że dzień męczący był, że o 23 w nocy z dwójką śpiących dzieci wylądowałam w Poznaniu, że trochę za dużo wydałam, to nie żałuję bo spotkanie z Wami dziewczyny było moim marzeniem i mam nadzieję że nie było to pierwsze i ostatnie i będą kolejne…

Dziękuję Wam za to cudowne spotkanie!

Wierzę, że z niektórymi z Was jeszcze się zobaczę:-))